Tessa in de geriatrie!
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
25 September 2011 | Zweden, Örebro
Hallo allemaal!
Ting ting, ting ting… Jeetje welke idioot sms’t me midden in de nacht (6.30u)! Half slapend pak ik mijn telefoon, terwijl ik tegen mezelf zeg dat diegene wel een héél goede reden moet hebben om me te sms’en… Het is Wendy, en dit heeft ze: ze wilt i.p.v. morgen (zondag), vandaag al aankomen, en ze vraagt of dat oké is! Tuurlijk kan dat, maar eerst slaap ik nog eventjes verder!
Als ik dan rond 9 uur opsta, begin ik vrijwel meteen met het bakken van een chocoladecake: dat zullen Wendy en Stefan (Wendy’s vriend) wel lekker vinden als ze aankomen! Terwijl ik hiermee bezig ben (zonder mixer…), biedt mijn huisgenootje Nirvana aan om pannenkoeken voor ons te bakken: daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen! Bovendien nodigt ze me uit om samen met haar en een vriend uit Zweden, te gaan lunchen in het centrum. Gezellig!
We kopen koffie in de stad en gaan in het eerste het beste park zitten om deze te nuttigen. Daarna spring ik weer op mijn paarse fietsje om boodschappen voor het avondeten te gaan doen: zalmlazagna met spinazie! Eenmaal naar huis geracet gooi ik alles in de koelkast en ren naar buiten, want ze kunnen nu ieder moment arriveren: spannend!
Als er een auto met een gele nummerplaats de bocht omkomt, begin ik (als een gek?!) te springen op de straat: ja stel je voor dat ze niet meer weten hoe ik eruit zie, en ze me niet herkennen!
Snel pakken we de auto uit en nodig ik ze uit voor een lekker glas koude cola en chocoladecake! Ook lopen we samen nog even Örebro in, en eten we ’s avonds de lekkere zalmlazagna! Mmm!
Zondag staan we vroeg op om naar een stadje in de buurt te gaan: Nora. Aangezien het slecht weer is (lees: miezel en koud) én het seizoen afgelopen is, zal het je vast niet verbazen als ik je zeg dat we, samen met wat hangouderen en een gids die hopeloos probeerde een groepje bij elkaar te sprokkelen, de enige mensen zijn die in dit hele stadje te bekennen waren. Toch hebben we ons goed vermaakt: we raken aan de praat met de hangouderen (toch bedanken we beleefd voor een slokje Vodka (60%) die ze ons aanbieden om 10.30u ’s morgens!), en houden we een fika in het plaatselijke gezellige café: zie foto’s. Daarna stappen we in de auto en na een paar tevergeefse pogingen om een mooie route langs een meer te rijden, besluiten we huiswaarts te gaan: dit komt een andere keer wel weer!
Maandag begin ik op de nieuwe afdeling: Allva. Het valt me helaas erg tegen aangezien de Underläkkere (degene waarmee ik deze week mee zal lopen), nauwelijks Engels spreekt. De patiënten zijn allemaal ouder dan 80 jaar dus van hen hoef ik de komende week ook niet te verwachten dat er een Engels woord uitkomt! Hoe ga ik dit in hemelsnaam 2 weken volhouden?! Als ik mijn begeleider hierop aanspreek, zegt hij dat ik het als een uitdaging voor mijn pro-activiteit moet zien… Gelukkig helpt hij mij tevens leerdoelen op te stellen, zodat ik in ieder geval wel aan een productieve zelfstudie kan doen!
Gedurende de rest van de week gaat het me echter steeds beter bevallen. Zo heb ik interessante gesprekken met het hoofd van de interne geneeskunde over medische onderwerpen (die soms wel 3 uur duren!), en ga ik iedere dag langs bij een 20-jarige Engelssprekende jongen met leukemie. Ik heb hem mijn externe harde schijf geleend zodat hij films kan kijken: helemaal happy is hij nu! Yes, mijn eerste goede daad als ‘arts’ heb ik verricht!
’s Avonds eet ik nu iedere avond samen met Wendy en Stefan en soms doen we samen een spelletje! Natuurlijk moet ik soms ook leren, maar aangezien ik het de dag erna dan met die arts kan bespreken, is het allemaal veel leuker en interessanter om te doen. Super dus!
Donderdagavond ben ik samen met Wendy en Stefan naar het natuurreservaat gereden, om daar onder het genot van een marshmallow en maiskolven, rondom een van de vele openbare vuurplaatsen. Hier hebben ze bankjes rondom de kampvuurplaats gemaakt, en verderop staat een huisje waar het hout in ligt: gewoon kant en klaar. Wat een service hier in Zweden! Aangezien de lucht helemaal helder was, konden we bovendien ook genieten van de 1000-den sterren die boven ons blonken. Kortom: genieten met volle teugen!
Als we dan na een poosje nietsvermoedend terug naar huis rijden, schrik ik van de gil van Wendy. Als ik opkijk kijk ik in de grote, zwarte ogen van Bambi! Gelukkig komt het hert met de schrik vrij, dankzij het goede reactievermogen van Stefan: Go Stefan!
Vrijdagmiddag zijn we gaan zwemmen Gustavsvik’s waterworld. Hier hebben ze van alles: een wildwaterbaan (met verschillende glijbanen erin), 2 gewonen glijbanen (waarvan 1e de engste is waar ik ooit in geweest ben!) en een waterglijbaan met een tol eraan vast (zo een als in de Tongelreep). Maar dat is ook niet alles! Ook hebben ze een golfslagbad, maar dan met golven die zeker 2 keer zo hoog zijn! Echt super leuk dus!
Een paar uur later en veel blauwe plekken en opgerekte spieren verder, ploffen we voldaan in de auto neer! Zo nu zijn we wel weer toe aan een heerlijk avondmaal!
Zaterdag zijn we naar Karlstad, met zijn slogan ‘Sola i Karlsta’ (geniet van de zon), gereden. Aangezien de zon die dag ook heerlijk scheen, hebben we dat ook met volle teugen gedaan! De steden hier zijn trouwens wel heel anders dan ik gewend ben. Zo zijn ze echt afgebakend van de bewoonde wereld en is er in het centrum niet denderend veel te bezichtigingen. Wel heeft elke stad wel een bijzonder park waar ik keer op keer weer volop van geniet. Zo hebben ze in Karlstad Mariebergsskogen: een openluchtmuseum met oude historische gebouwen (en een kinderboerderij) midden in het bos.
Op weg naar huis stoppen we bij een restaurantje langs een meer, waar we weer eens genieten van het heerlijke uitzicht! Ook stoppen we nog even bij Marieberg, waar allerlei winkels liggen: altijd leuk dus!
Vandaag wordt een rustig dagje. Wel vertrekt de vriend van Wendy, Stefan, terug naar Nederland. Tjah, afscheid nemen hoort er helaas bij…
Oh ja, dit was ik bijna vergeten te vertellen! De afgelopen dagen heb ik veel nachtmerries gehad over vieze bloedzuigende beestjes: Bedbugs genaamd! Ik kreeg namelijk een brief - in het Zweeds, dus ik heb hem eerst in het ziekenhuis laten vertalen – met samenvattend de volgende info: ‘’als je rode, jeukende bultjes op je huid hebt, zonder dat je hier een verklaring voor hebt, meldt dit dan bij de huisbaas. Maandag komen we je appartement doorzoeken om te kijken of je ongedierte hebt. ‘’ De arts in het ziekenhuis (mijn vertaalster), vertelde me dat ze hoogstwaarschijnlijk doelden op de Bedbugs: dit zijn beesten die overdag in de muur kruipen (waardoor je ze dus niet kunt zien), om er vervolgens ’s nachts uit te komen. Ze zuigen dan je bloed op waardoor ze ineens niet meer doorzichtig zijn, maar rood worden. Vervolgens krijg je rode bultjes die enorm jeuken. En dan nog het slechtste nieuws van allemaal: als je ze hebt duurt het gemiddeld 6 maanden om er vanaf te komen en moet je al je kleren en meubels weggooien! Aahhhh!
Zo gezegd zo gedaan: maandag zijn ze mijn kamer komen inspecteren en … Goed nieuws: de bedbugs zijn (nog) niet op mijn verdieping gedetecteerd. De verdieping boven mij heeft echter minder geluk: dit terrein hebben ze helaas wel tot hun territorium omgetoverd. Hier zijn ze dan ook druk bezig om met allerlei middelen deze vieze rotbeesten te verjagen. Het ‘leuke’ is namelijk dat ze ook door de muren en het plafond heen kunnen emigreren als ze daar zin in hebben... Nu maar hopen dat dat niet gebeurd!
Voor de rest gaat echter alles prima hier! Geen zorgen, zorg maar dat je geniet! :)
Veel liefs, en weer allemaal bedankt voor de reacties (hier wordt ik zo blij van!!)
Tessa :)
Ting ting, ting ting… Jeetje welke idioot sms’t me midden in de nacht (6.30u)! Half slapend pak ik mijn telefoon, terwijl ik tegen mezelf zeg dat diegene wel een héél goede reden moet hebben om me te sms’en… Het is Wendy, en dit heeft ze: ze wilt i.p.v. morgen (zondag), vandaag al aankomen, en ze vraagt of dat oké is! Tuurlijk kan dat, maar eerst slaap ik nog eventjes verder!
Als ik dan rond 9 uur opsta, begin ik vrijwel meteen met het bakken van een chocoladecake: dat zullen Wendy en Stefan (Wendy’s vriend) wel lekker vinden als ze aankomen! Terwijl ik hiermee bezig ben (zonder mixer…), biedt mijn huisgenootje Nirvana aan om pannenkoeken voor ons te bakken: daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen! Bovendien nodigt ze me uit om samen met haar en een vriend uit Zweden, te gaan lunchen in het centrum. Gezellig!
We kopen koffie in de stad en gaan in het eerste het beste park zitten om deze te nuttigen. Daarna spring ik weer op mijn paarse fietsje om boodschappen voor het avondeten te gaan doen: zalmlazagna met spinazie! Eenmaal naar huis geracet gooi ik alles in de koelkast en ren naar buiten, want ze kunnen nu ieder moment arriveren: spannend!
Als er een auto met een gele nummerplaats de bocht omkomt, begin ik (als een gek?!) te springen op de straat: ja stel je voor dat ze niet meer weten hoe ik eruit zie, en ze me niet herkennen!
Snel pakken we de auto uit en nodig ik ze uit voor een lekker glas koude cola en chocoladecake! Ook lopen we samen nog even Örebro in, en eten we ’s avonds de lekkere zalmlazagna! Mmm!
Zondag staan we vroeg op om naar een stadje in de buurt te gaan: Nora. Aangezien het slecht weer is (lees: miezel en koud) én het seizoen afgelopen is, zal het je vast niet verbazen als ik je zeg dat we, samen met wat hangouderen en een gids die hopeloos probeerde een groepje bij elkaar te sprokkelen, de enige mensen zijn die in dit hele stadje te bekennen waren. Toch hebben we ons goed vermaakt: we raken aan de praat met de hangouderen (toch bedanken we beleefd voor een slokje Vodka (60%) die ze ons aanbieden om 10.30u ’s morgens!), en houden we een fika in het plaatselijke gezellige café: zie foto’s. Daarna stappen we in de auto en na een paar tevergeefse pogingen om een mooie route langs een meer te rijden, besluiten we huiswaarts te gaan: dit komt een andere keer wel weer!
Maandag begin ik op de nieuwe afdeling: Allva. Het valt me helaas erg tegen aangezien de Underläkkere (degene waarmee ik deze week mee zal lopen), nauwelijks Engels spreekt. De patiënten zijn allemaal ouder dan 80 jaar dus van hen hoef ik de komende week ook niet te verwachten dat er een Engels woord uitkomt! Hoe ga ik dit in hemelsnaam 2 weken volhouden?! Als ik mijn begeleider hierop aanspreek, zegt hij dat ik het als een uitdaging voor mijn pro-activiteit moet zien… Gelukkig helpt hij mij tevens leerdoelen op te stellen, zodat ik in ieder geval wel aan een productieve zelfstudie kan doen!
Gedurende de rest van de week gaat het me echter steeds beter bevallen. Zo heb ik interessante gesprekken met het hoofd van de interne geneeskunde over medische onderwerpen (die soms wel 3 uur duren!), en ga ik iedere dag langs bij een 20-jarige Engelssprekende jongen met leukemie. Ik heb hem mijn externe harde schijf geleend zodat hij films kan kijken: helemaal happy is hij nu! Yes, mijn eerste goede daad als ‘arts’ heb ik verricht!
’s Avonds eet ik nu iedere avond samen met Wendy en Stefan en soms doen we samen een spelletje! Natuurlijk moet ik soms ook leren, maar aangezien ik het de dag erna dan met die arts kan bespreken, is het allemaal veel leuker en interessanter om te doen. Super dus!
Donderdagavond ben ik samen met Wendy en Stefan naar het natuurreservaat gereden, om daar onder het genot van een marshmallow en maiskolven, rondom een van de vele openbare vuurplaatsen. Hier hebben ze bankjes rondom de kampvuurplaats gemaakt, en verderop staat een huisje waar het hout in ligt: gewoon kant en klaar. Wat een service hier in Zweden! Aangezien de lucht helemaal helder was, konden we bovendien ook genieten van de 1000-den sterren die boven ons blonken. Kortom: genieten met volle teugen!
Als we dan na een poosje nietsvermoedend terug naar huis rijden, schrik ik van de gil van Wendy. Als ik opkijk kijk ik in de grote, zwarte ogen van Bambi! Gelukkig komt het hert met de schrik vrij, dankzij het goede reactievermogen van Stefan: Go Stefan!
Vrijdagmiddag zijn we gaan zwemmen Gustavsvik’s waterworld. Hier hebben ze van alles: een wildwaterbaan (met verschillende glijbanen erin), 2 gewonen glijbanen (waarvan 1e de engste is waar ik ooit in geweest ben!) en een waterglijbaan met een tol eraan vast (zo een als in de Tongelreep). Maar dat is ook niet alles! Ook hebben ze een golfslagbad, maar dan met golven die zeker 2 keer zo hoog zijn! Echt super leuk dus!
Een paar uur later en veel blauwe plekken en opgerekte spieren verder, ploffen we voldaan in de auto neer! Zo nu zijn we wel weer toe aan een heerlijk avondmaal!
Zaterdag zijn we naar Karlstad, met zijn slogan ‘Sola i Karlsta’ (geniet van de zon), gereden. Aangezien de zon die dag ook heerlijk scheen, hebben we dat ook met volle teugen gedaan! De steden hier zijn trouwens wel heel anders dan ik gewend ben. Zo zijn ze echt afgebakend van de bewoonde wereld en is er in het centrum niet denderend veel te bezichtigingen. Wel heeft elke stad wel een bijzonder park waar ik keer op keer weer volop van geniet. Zo hebben ze in Karlstad Mariebergsskogen: een openluchtmuseum met oude historische gebouwen (en een kinderboerderij) midden in het bos.
Op weg naar huis stoppen we bij een restaurantje langs een meer, waar we weer eens genieten van het heerlijke uitzicht! Ook stoppen we nog even bij Marieberg, waar allerlei winkels liggen: altijd leuk dus!
Vandaag wordt een rustig dagje. Wel vertrekt de vriend van Wendy, Stefan, terug naar Nederland. Tjah, afscheid nemen hoort er helaas bij…
Oh ja, dit was ik bijna vergeten te vertellen! De afgelopen dagen heb ik veel nachtmerries gehad over vieze bloedzuigende beestjes: Bedbugs genaamd! Ik kreeg namelijk een brief - in het Zweeds, dus ik heb hem eerst in het ziekenhuis laten vertalen – met samenvattend de volgende info: ‘’als je rode, jeukende bultjes op je huid hebt, zonder dat je hier een verklaring voor hebt, meldt dit dan bij de huisbaas. Maandag komen we je appartement doorzoeken om te kijken of je ongedierte hebt. ‘’ De arts in het ziekenhuis (mijn vertaalster), vertelde me dat ze hoogstwaarschijnlijk doelden op de Bedbugs: dit zijn beesten die overdag in de muur kruipen (waardoor je ze dus niet kunt zien), om er vervolgens ’s nachts uit te komen. Ze zuigen dan je bloed op waardoor ze ineens niet meer doorzichtig zijn, maar rood worden. Vervolgens krijg je rode bultjes die enorm jeuken. En dan nog het slechtste nieuws van allemaal: als je ze hebt duurt het gemiddeld 6 maanden om er vanaf te komen en moet je al je kleren en meubels weggooien! Aahhhh!
Zo gezegd zo gedaan: maandag zijn ze mijn kamer komen inspecteren en … Goed nieuws: de bedbugs zijn (nog) niet op mijn verdieping gedetecteerd. De verdieping boven mij heeft echter minder geluk: dit terrein hebben ze helaas wel tot hun territorium omgetoverd. Hier zijn ze dan ook druk bezig om met allerlei middelen deze vieze rotbeesten te verjagen. Het ‘leuke’ is namelijk dat ze ook door de muren en het plafond heen kunnen emigreren als ze daar zin in hebben... Nu maar hopen dat dat niet gebeurd!
Voor de rest gaat echter alles prima hier! Geen zorgen, zorg maar dat je geniet! :)
Veel liefs, en weer allemaal bedankt voor de reacties (hier wordt ik zo blij van!!)
Tessa :)
-
25 September 2011 - 09:31
Wendy:
Tja.. die bedbugs blijken geen probleem, die zaten aan de andere kant van het gebouw....en uitgeroeid zijn ze.. ;-)
Maar nu hebben we last van een hele nieuwe bedreiging! Teken.. Opgepikt in het prachtige park van Karlstad! Fijn hoor, die parken! Hihi!
Verder leuk geschreven! Ik denk dat ik het maar gewoon kopieer naar mijn blog.. dat scheelt weer werk.. ;) -
25 September 2011 - 09:31
Anneli:
Oehh klinkt weer super Tessa! Lijkt me idd gek om op een afdeling te zijn waar niemand engels spreekt! Maar daar leer je wel lekker Zweeds van! :) Je bent nu vast de held van die jongen, kan hij lekker films kijken!
Hopen dat die enge beestjes niet naar onder verhuizen! Kun je daar geen voorzorgsmaatregelen tegen nemen?
Fijn weekend nog! xx -
25 September 2011 - 11:36
De Janssens:
Hey Tessa,
Wderom hebben we genoten van je verslag. Gelukkig zijn die veertien dagen uiteindelijk toch snel omgegaan op de geriatrie. Ik snap dat wel, zelf heb ik ook eens mogen stage lopen op een geriatrie-afdeling en gelukkig was dat in NL; dus dat scheelde nog enigszins. Wat die bedbugs betreft, ik zou geen enkele nacht meer kunnen slapen en alleen maar jeuk hebben. Gelukkig dat je vriendin er inmiddels ook is. Dat maakt het leven toch weer een heel stuk aangenamer. Dames, geniet ervan en tot lezens!!! -
25 September 2011 - 15:44
Andere Astrid:
Nou Tessa! Had je niet kunnen begínnen met je bedbugs?! Dat blijft "hangen" nl. Gatver, ik snap zó echt dat je niet meer in alle rust in je bed kruipt....
Over die duizenden sterren...we hebben dat in Denemarken gezien. Je hebt daar veel minder tot geen líchtverontreiniging waardoor je er veel meer ziet. Let ook eens op de stilte...en geniet ervan! Weer iets om nooit tevergeten. -
25 September 2011 - 16:42
Monique:
He Tessa,
kijk nu weer op je site.. zie ik dat ik al weer achter loop!! Heb ff wat tijd vrij gemaakt om je avonturen te lezen. Leuk en spannend.
Nog heel veel plezier en geniet er van! Ben benieuwd naar je volgende avontuur...
Groetjes
Monique -
26 September 2011 - 07:09
Suus:
Inderdaad Tessa, weer een leuk en interessant avontuur..
Kijk nu al uit naar je volgende verslagje..
Groetjes -
26 September 2011 - 08:07
Ellen En Frank:
Ze hebben al paddestoelen!! Tof en wat een grote! -
26 September 2011 - 09:21
Tessa 2:
Heey lief, beste vriendinnetje!
Wederom een erg leuk verslag! Vind het altijd heel leuk om te lezen en ook leuk om wat foto's erbij te zien! :) Gezellig dat Wendy er nu ook is, kunnen jullie samen leuke dingen ondernemen! :)
Ik heb je mail gelezen en zal snel weer wat terugschrijven! :)
Veel plezier weer deze week,
Kus van je naamgenootje -
26 September 2011 - 18:22
De Buurtjes:
He Tessa, eindelijk tijd genomen al je verslagen te lezen. Leuk om een zo en beetje mee te liften met jouw ervaringen. Mooie natuur, lekker groen...net als, naar wij hopen jullie nieuwe voortruintje..alhoewel natuur(lijk)...... laat je veraasen als je terugkomt. Blijf genieten en heel veel liefs Lamb, Pat en de cats -
27 September 2011 - 06:15
Petra:
Wat superleuk dat je nu gezelschap hebt daar:)!
Bedbugs..bah:(! Houd ze uit je buurt!
Blijf genieten he!:) -
27 September 2011 - 13:27
Erwin:
Hoi Tessa,
wat een ervaringen doe je op, zeg!
Het begint alweer op te schieten, want je bent denk ik net over de helft van je verblijf in Zweden. Ik lees dat je ook flink van de omgeving geniet, je hebt gelijk want het is een schitterend land. En zo anders dan Nederland, hè?
Als je terug komt, ben je weer welkom om bij 'chez Papa' te komen eten.
P.S. Weet je al wat jevlar Tusker betekent? -
27 September 2011 - 16:23
Jolanda:
Hee Tessa,
Wat een verhaal weer zeg! Kom vast helemaal goed op deze afdeling, veel plezier nog en tot snel!
xx Jolanda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
