Het uitgaansleven van Örebro!!!

Nou om het dan maar gelijk even recht te zetten dat ik dit keer mijn verhaaltje wat aan de late kant op mijn blog had gezet, even een korte up-date over het échte uitgaansleven in Örebro!

Na eerst te hebben geregenwormd (spelletje) onder het genot van een Corona (bier ) en Cider (fruitdrankje met laag % alcohol), gingen we rond 20.30uur naar de stad om daar met Klara (Duitse huisgenootje), Nilan, Wendy (Nederlandse huisgenootjes), Sophie (andere Duitse geneeskundestudent) en Ricardo (italiaanse AT-läkere) wat gaan drinken. Na gezellig wat te hebben gekletst, besloten Ricardo, Sophie, Klara en ik naar Strumpies (discotheek/club) te gaan. Vanavond is de enige avond dat Klara en ik welkom zijn in deze discotheek, omdat op zaterdag en zondag de leeftijdslimiet 25 jaar is. Dat deze limiet vandaag (vrijdag) lager is, valt ook meteen na inspectie van de mensen in de überlange rij die er staat: allemaal 18-jarigen. Klara en ik besluiten toch dat we graag een kijkje willen nemen; Ricardo en Sophie haken af omdat ze zich hier toch te oud voor voelen…

Stapje voor stapje komen we vooruit in de lange, lange rij, maar het geduld loont zich, want 45 minuten later - en helaas ook 100 SEK armer,-staan we dan uiteindelijk in Stumpies! Als we netjes onze jas wegbrengen, zien we dat er een stuk of 10 meisjes (zijn die 18 jaar, of ben ik echt zó oud?!?) zichzelf aan het bewonderen zijn in de spiegel: de een werkt haar make-up bij, de ander check of haar kont wel mooi in haar broek zit, weer een fixt haar kapsel, en weer een ander legt haar borsten even goed ik haar BH en trekt haar truitje even omlaag (wat je hebt moet je laten zien, toch…).

Eenmaal op de WC komen we natuurlijk nog meer van zulke taferelen tegen, maar als er uit 1 WC ineens 3 meiden komen, en ik er door iemand half ingeduwd wordt voordat deze er allen uit zijn, kan ik mijn lach toch echt niet meer onderdrukken! Het goede nieuws is dat ik wel het voorrecht om alleen in het kleinste kamertje te zitten: dat scheelt!

Zo dat hebben we overleefd: nu op naar de dansvloer. We besluiten eerst boven een kijkje te gaan nemen. Aangezien een hele stroom jongens een bepaalde deur ingaat, vraagt Klara om te kijken wat daar is… Als ik de deur al open maakt, probeert ze me nog te waarschuwen dat ik het niet moet doen, maar dan is het helaas te laat… Het was de heren toilet… Hmmm, misschien toch maar ergens anders heen???

Behalve deze toilet is er ook een dansvloer, maar dan zonder mensen. Op naar beneden dan maar! Beneden is er ook een bar, een dansvloer, een gedeelte met tafeltjes en… een heus VIP-gedeelte! Dit VIP-gebeuren is afgebakend met een touw, en daarachter zitten dan deze ‘VIP-mensen’ op een bankje te kijken naar hoe andere mensen aan het dansen zijn. En dansen doen ze hier!! De jongens schudden nog harder met alles dan de vrouwen!

Toen ik een tijdje terug met een Zweedse jongen over het uitgaansleven in Zweden had gesproken, zei hij dat de jongens hier gewoon met meisjes praten en dansen, zonder verdere bedoelingen: perfecto!

Als we eenmaal een plekje hebben gevonden op de dansvloer worden we langzaam maar zeker door 2 meisjes aan de kant gedanst omdat ze duidelijk geïnteresseerd zijn in de jongens die naast ons dansen. Nog geen 2 minuten laten worden ze omringd door deze jongens en gaan ze helemaal los… Toch maar een ander plekje zoeken dan, want dit uitzicht bevalt me niet zo! Eenmaal aan de andere kant van de dansvloer dan een meisje met een jongen alsof haar leven ervanaf hangt: echt heeeel erg (mijn moedergevoelens -waarvan ik niet eens wist dat ik ze had - komen zelfs naar boven…)! Ondertussen komt er ook een jongen schouder schuddend voorbij, en schud een andere keihard met zijn kont (ja echt, de jongens!!). Hilarisch gewoon!

Hoe goed we ook proberen geen oogcontact te maken – van het zonder bedoelingen met iemand dansen geloof ik ondertussen niet veel meer- , moeten we twee keer echt weglopen om van de 18 jarige jongetjes af te komen: een paar stappen bij hem vandaag doen en hem je rug toekeren en hem negeren blijken niet duidelijk genoeg…

Als het tegen 12 uur loop hebben we toch echt genoeg viezig dansende, zoenende, en vrijende 18-jarigen gezien en besluiten we lekker naar huis te gaan…

Één ding is zeker: we leven weer langer (of is het slechts een fabel dat je door te lachen langer leeft?), maar dat is ook wel nodig aangezien ik me na dit uitje wel een stuk ouder en volwassener voel!