Zou Tessa en fiets gevonden hebben?

Hallo allemaal!

Om te beginnen allemaal bedankt voor de steun door de lieve berichtjes!

Zoals ik in mijn vorige berichtje al had verklapt, ben ik donderdag op zoek gegaan naar een fiets en een turnvereniging. Dit was allemaal iets ingewikkelder dan ik dacht..

Donderdag morgen kom ik pas tegen 10.00 uur mijn bedje uit. Daarna eet ik cornflakes in ijskoude melk (Mmm...), om vervolgens onder een heerlijk warme douche te springen. Als ik vandaag een fiets wil kopen, moet ik natuurlijk eerst op internet een paar fietsenwinkels opzoeken. Ik doe dit, en kruis netjes op mijn uitgeprint kaartje van Örebro aan waar ze liggen. Odette (een vriendin van het trampoline springen) had al wat voorwerk verricht wat betreft de turnclub in Örebro: AGF. Ik stuur deze mensen een email met de vraag of er ook een trampolinegroep is. Ik pak mijn rugzak in en… weg is Tessa!!

Als ik naar buiten wil lopen krijg ik als tip dat er ook een tweedehands winkel is, niet zo ver hier vandaan. Ik besluit hier als eerste heen te gaan, om te kijken of ze iets van een deken en/of fiets hebben. Dit hebben ze helaas niet. Wel koop ik 2 handdoeken en een klein handdoekje voor mijn gezicht. Zo, daar hoef ik niet meer voor te kijken! Op naar fietsenwinkel #1! Ze hebben hier nog 1 tweedehands fiets maar deze kost omgerekend ongeveer 180 euro. En dat terwijl het echt een doodnormale fiets is! Mijn hemel! Hopelijk hebben ze bij een andere goedkopere fietsen, maar ik houd mijn hart vast!

Ik besluit om via het universitaire ziekenhuis naar fietsenwinkel #2 te lopen (die ik overigens nooit zal vinden…). In het ziekenhuis hangen allerlei bordjes waar ik nauwelijks iets van snap. Hmm, ik denk dat ik maandag beter om half 8 kan arriveren in het ziekenhuis!

Ik loop het ziekenhuis uit op weg naar fietsenwinkel #2, maar zoals ik al zei, heb ik deze niet kunnen vinden. Ik besloot me niet zo te richten op al de dingen die ik wilde doen, maar gewoon te genieten van al de dingen om me heen. Kort daarop zie ik kano’s in de rivier waar ik langsloop: dat wil ik ook! Ik loop erheen en vraag of het mogelijk is vanaf hier een kanotocht te doen. Ze leggen me uit dat je dan lid moet zijn van een of andere kano-vereniging en dat je dan gratis mee mag, zo vaak als je wilt. Ik leg uit dat ik hier slechts 10 weken zal blijven en dat mijn kanovaarkunsten niet al te geweldig zijn. Ze zegt dat ik op woensdag om 17.00u (of was het nu 18.00u) terug moet komen, en dat we dan zullen zien hoe en wat. Normaal is de eerste keer namelijk een proefvaart en dus gratis… Ik ben benieuwd of ik meemag! Would be fun!

Als ik mijn weg vervolg (welke weg weet ik niet: gewoon waar ik heen wil en dus ook ga @ voordeel van in je uppie zijn!) kom ik in Wadköping terecht. Dit is een openluchtmuseum dat een gedeelte van de stad Örebro vult. Het zijn allemaal houten, lage huisjes; de meeste zijn rood, sommige wit. In de huisjes worden verschillende ambachten verricht: edelsmid, handenarbeid, bakker, houdbewerking, aardewerkbewerking, enz: werkelijk vanalles dus. Het is echt zo mooi! Ook ruik je overal het hout van de huizen. Ik loop hier een dik uur rond, en ga in de verschillende huisjes kijken naar de spulletjes die gemaakt zijn en worden. Erg leuk om te zien allemaal! Ook koop ik een vanille gebakje- waar naar mijn smaak te veel kruiden op zitten, maar goed… - dat mijn buikje goed vult! Als ik dit mooie ‘dorpje’ verlaat, kom ik in een mooi park terecht. Er is vanalles te zien: een groep die een of andere vechtsport beoefend, verliefde stelletjes, kinderen (met ouders) die spelen op de klimtoestellen), een hooooooogzwangere vrouw (als daar geen drieling in zat dan weet ik het ook niet meer; sorry ik durfde geen foto te maken…), en natuurlijk een heel mooi park!

Zo dat was even genieten! Nu weer aan het werk dacht ik bij mezelf! Ik pak mijn kaart erbij met de fietswinkels erop en ga nu gerichter te werk! Wanneer ik het mega gele konijn zie (dit MOET je googelen, het is namelijk van een nederlandse ‘kunstenaar’) weet ik zeker dat ik er weer ben: toch wel handig zo’n groot geel gevaarte in je stad! Ik besluit eerst naar het tourist office information centre te gaan om een fatsoenlijke kaart van Örebro te krijgen en te horen wat voor een leuke dingen ik hier allemaal kan doen! Voor de deur van het gebouw, tref ik een meisje dat ik eerder heb gesproken over de turnvereniging. Ik vraag haar of ze me kan uitleggen waar AGF traint. En zoals alle Zweden tot nu toe, helpt ze me fantastisch: ze loopt een stukje mee, en wanneer ik alleen nog linksaf moet slaan, scheiden onze wegen. Ik loop het naar complex en ik open een deur waar een papier ophangt met iets in het Zweeds erop (abracadabra dus…). Kon ik maar Zweeds, want wanneer ik de deur open, begint het binnen te piepen alsof er ieder moment een alarm af kan gaan. Ik doe een schietgebedje in de hoop dat dit niet gebeurt, en loop snel weg, op zoek naar een andere deur waarbij ik hopelijk meer geluk heb… Gelukkig hielp mijn schietgebedje: ik hoor geen alarm. Bij de volgende deur die ik open, komt me het geluid van een slechte idols auditie tegemoet. Mijn hemel: moet dit? Ook wanneer ik naar binnen loop gaat ze gestaag door met zingen. Naast wat 16 jarigen zie ik niemand aan wie ik iets kan vragen over de turnvereniging. Daarop besluit ik de school binnen te gaan (ze hebben me namelijk verteld dat het sportcomplex in handen is van deze school: Virginska skola). De eerste de beste volwassene die ik tegenkom vraag ik of ze iets weer over een gymnastiek vereniging. Zij zelf weet er niet veel van, maar in haar klas – ze is een van de leraressen op school – zitten wel turnsters. Ze vraag me mee te lopen naar het lokaal en vraagt een turnster naar ons toe te komen. Ik leg aan het meisje uit wie ik ben en wat ik wil. Ze wilt me graag helpen dus ze biedt aan mijn vragen aan haar coach te stellen, en dat ze me dan een antwoord mailt: toppie! Ik bedankt haar voor haar gastvriendelijkheid en loop de school uit, terug naar het tourist information centre. Hier krijg ik een mooiere kaart van Örebro, en wat informatieboekjes over de activiteiten in de stad, een busboekje en… de aarde!! Hihi! Door de stad Örebro staan namelijk alle planeten die in schaal zijn gemaakt t.o.v. de aarde die nog kleiner is dan een normale knikker (deze ‘knikker’ krijg ik mee om de andere planeten mee te vergelijken). Dat knikkertje neem je dan mee als je die planeten gaat bekijken en dan vermaak je je denk ik wel!
Ook vraag ik haar of ze misschien een goedkoop adresje heeft voor een tweedehands fiets. Ze zegt dat ik denk het beste naar de universiteit kan gaan en dat daar wel goedkope tweedehands fietsen te krijgen zijn (<100 euro). Ik moet dan wel eerst een buskaart kopen in een of ander winkeltje. Ik doe dit en een half uur later zit ik in de bus richting de universiteit. Ik stap een halte voor de universiteit uit om eerst naar een fietsenmaker #3 te lopen. Hier verkopen ze geen tweedehands fietsen maar raadden ze me aan de goedkoopste nieuwe fiets te kopen (300 euries!!). Wanneer ik aan hun uitleg dat ik hem slechts 10 weken nodig heb en dat hij daarna uit elkaar mag vallen, zoekt één van beide een fiets op bliket.se (Zweedse Ebay) en vindt hier een fiets van ongeveer 65 euro. Ik vraag hem of hij misschien het woord wilt doen, aangezien ik geen Zweeds kan. Hij doet dit: over een uur kan ik bij de betreffende meneer terecht op nummer 245 ergens aan de andere kant van Örebro. Ik besluit eerst nog even een kijkje te nemen bij de fietsenmaker bij de universiteit (fietsenmaken #4), maar deze heeft er nu geen voor me in de aanbieding , maar biedt wel aan er eentje voor me klaar te maken en dat ik die dan zondag na 15.00u op kan komen halen (kosten: rond de 85-95 euro). Ik bedank hem en zoek een bus die me naar het adres van bliket.se kan brengen. Dit blijkt bus 4 te zijn, een rechtsstreekse verbinding: yes! Ik stap uit en een mevrouw helpt me door te zeggen hoe ik het beste kan lopen. 20 minuten later kom ik zowat uitgehongerd bij nummer 245 aan (het is ondertussen 18.00 uur). Tot mijn grote schrik is het een flat waar 6 gezinnen wonen. Wat nu?!? Ik besluit de moed niet op te geven en gewoon bij iedereen aan te bellen. Wanneer ook de laatste bewoners zeggen van niets te weten, kan ik wel janken! In mijn laatste poging de fiets te kunnen kopen vraag ik of ze internet hebben en of ik misschien even het telefoonnummer op mag zoeken. En zoals (tot nu toe) altijd, helpen ook deze mensen me voortreffelijk. Ze zoeken niet alleen het nummer voor me op, maar bellen de betreffende man ook voor me op: over een kwartier in de kinderspeeltuin. Ik bedank ook hun voor hun hulp en wens hun een fijne vakantie (ik zag overal half ingepakte koffers). Ik loop naar het speeltuintje, waar ik op een steen ga zitten in afwachting of er iemand zal komen, mar veel vertrouwen heb ik er niet in! Tot mijn verbazing komt hij wel opdagen op zijn - en binnenkort hopelijk mijn - fietsje. Ik fiets er een stukje op en kijk of alles functioneert: licht, versnellingen, remmen, slot. Alleen de versnellingen doen het niet, maar dat vind ik niet zo erg. Ik pingel wat, en koop de fiets uiteindelijk voor 55 euro.

Als ik dan eindelijk op MIJN lelijke (maar toch ook mooi, omdat ik er zo veel moeite voor gedaan heb), paarse fiets met LICHT, VERSNELLINGEN (die het nog niet doen), EEN SLOT en EEN BAGAGEDRAGER op weg naar huis fiets, voel ik me de koning te rijk Ik heb gewoon een tweedehandsfiets gekocht via blocket in Zweden: goed bezig, zeg ik dan ook tegen mezelf!

Eenmaal thuisgekomen maak ik snel wat te eten, skype en msn nog wat, lees de berichtjes op facebook en waarbenjij.nu, check mijn mail, en kijk tenslotte een film (The notebook…). Tussen door heb ik ook nog even de was gedaan. Ook gooide ik iets in de oude wasmachine; iets wat ik beter niet had kunnen doen. Deze wasmachine werkt namelijk nog op een plastic kaart (zoiets als een draaiorgel ook gebruikt), en bij de knoppen staat alleen een Zweedse beschrijving: dit moet dus wel misgaan… Wanneer ik de andere was uit de droger kom halen, is de was in de oude wasmachine nog steeds niet klaar (na dik 2,5 uur). Ik besluit aan de kaart te trekken en er begint een oranje lampje (ik denk voor centrifugeren) te knipperen. Ik duw erop en het (denk ik) centrifugeren begint… Ik wacht een kwartier, maar omdat het nog steeds niet klaar is besluit ik gewoon naar bed te gaan en het morgen wel op te halen.
Tijdens het wassen kom ik jongen die ook op dezelfde verdieping als ik woon tegen, en aangezien hij morgen vertrek biedt hij aan dat ik zijn kussen en zijn deken mag hebben. Het kussen komt net uit de droger dus die geeft hij me al mee; de deken komt hij morgen brengen. Toppie! Eenmaal terug in mijn kamer kruip ik heerlijk in mijn bed( met kussen!) na een lange vermoeiende dag: welterusten Tessie!!

Vrijdag besluit ik het rustig aan te doen. Ik slaap uit, eet wat, trek gemakkelijk kleren aan, en loop naar de wasmachine om mijn handoeken op te halen. Tot mijn grote schrik draait de wasmachine nog steeds. Mijn hemel: zou ik hem kapot gemaakt hebben?! Waarom moest ik ook zo nodig aan die plastic kaart trekken… Pfff! Ik probeer van alles maar ik krijg de wasmachine met geen mogelijkheid open. Ik duw op een knop, en ja hoor… hij begint opnieuw met wassen. Goed zo Tes (niet dus!!!). Ik ga maar terug naar mijn kamer en vraag hulp een iemand die ik tegenkom. Zij legt mij uit hoe ik hem open kan krijgen: ik moet hem uitzetten en dan moet ik 30 seconden wachten (wie verzint er nou zoiets?)… Aangezien ik hem juist opnieuw aangezet heb, begin ik alvast met de schoonmaak van de keuken; Ik check alles op datum, gooi vanalles weg, poets alle kastjes en de oven, was veel opnieuw af, enz… wat een werk! Ook gooi ik alles wat maar wasbaar is in de wasmachine; ook lukt het me eindelijk om de wasmachine open te krijgen! Yes!

Om 15.00u ben ik dan eindelijk klaar met de keuken! Hehe, maar het resultaat is de moeite waard. Ik zal er zo een foto van maken, zodat jullie het zelf kunnen beoordelen! Daarna heb ik even gesimst, maar ik vond het niet goed van mezelf om de hele dag binnen te zitten dus ik besloot nog even te gaan fietsen! Niet ergens naar toe, maar gewoon Örebro verkennen. Ik fiets zo veel mogelijk door de natuur, geniet van de Pippi langkous achtige huisen (veel van hout, sommigen van steen, in allerlei verschillende kleuren! Ook kom ik langs een camping. Het ziet er echt heel ander uit dan bij ons: het zijn allemaal tuinhuisjes, ook weer in allerlei verschillende kleuren. Echt leuk om te zien. Nadat ik van deze mooie typische zweedse huisjes en de natuur genoten heb, besloot ik naar huis te fietsen. Wanneer ik een bordje Välkommen i naturreservat (zoiets in ieder geval), website: http://www.orebro.se/download/18.3c1ef9ae11d4988e18f800033023/Naturreservat+Oset+och+Rynningeviken+-+p%C3%A5+engelska.pdf) , besluit ik hier toch even een kijkje te nemen. Nog geen 3 minuten laten wordt me de adem benomen door alles wat ik zie… Overal waar ik kijk zie ik natuur: water, rotsjes in die over het water in de rivier uitsteken, koetjes… Zo mooi! Ik stap af om vanuit een uitkijktoren te genieten van al dit moois. Echt schitterend. Ook zie ik een plekje waar je vuur mag maken: ik zeg marshmallows!!!

Eenmaal thuis aangekomen probeer ik mijn versnellingen te maken. Ze doen het nu al beter, maar nog steeds niet goed. Ik ga dus zo maar eens op internet zoeken hoe ik dit moeten maken. Maar tips zijn altijd welkom!

Ik kook weer wat, maak iemand gelukkig door iemand mijn film te laten kopiëren, kijk een film, en ga slapen.

Vandaag, zondag, ben ik een paar uur zoet geweest om mijn avonturen van de afgelopen 2 dagen op te schrijven, maar ik doe het met plezier nu ik nog tijd heb! Voor de rest ga ik me voorbereiden op mijn eerste dag als co-assistent: engelse woorden opzoeken die ik nodig heb bij het voeren van een consult, onderzoeken verschillende lichaamsdelen doorkijken, ziektebeelden bekijken, enz. als ik tijd over heb, stap ik misschien nog even op mijn fietsje.

En morgen is dé grote dag: Tessa’s eerste dag als co-assistent. Als het er net zo aan toegaat als in de serie 'de co-assistent’ op net 5, dan staan mij (en jullie dus ook als jullie het blijven lezen), nog heel wat spannende avonturen te wachten! Aangezien de ik geen informatie heb gekregen behalve dan wanneer ik waar mee moet lopen en hoe laat ik me waar moet melden, heb ik echt geen idee wat me te wachten staat, noch hoe laat ik weer terug zal zijn! Spannend dus! Hieronder de informatie die ik per mail heb ontvangen:

Maandagochtend rond 0800 melden bij ondergetekende, academisch ziekenhuis, B-huset, eerste verdieping, endoscopieafdeling.

Het programma:
Week 36, 37 gastroenterologie, begeleider Michiel van Nieuwenhoven
38, 39 algemene interne, afdeling Allva, begeleiding gastroenterologie
40, 41 SEH, begeleider wisselt
42 43, afdeling 83, hematologie, begeleider Bertil Uggla
44, 45 afdelibg 63 cardiologie, begeleider Mattias Raud


Hopelijk is mijn verhaaltje niet te lang geworden. Ik probeer het kort te houden, maar ik vind het vooral leuk om ook de kleine dingen te vertellen, omdat die vaak het leukst zijn om te lezen!

Veel liefs,
Tessa