Nu gaat de tijd toch wel erg snel...

Hallo allemaal,

Hier weer een berichtje vanuit het mooie, met kerstlampjes versierde, Ferrara!

Woensdagavond zijn we met z’n allen op het schip gaan eten. Dat is een restaurant in een boot die hier op de rivier in Ferrara ligt. Het was erg gezellig en ook nog eens erg lekker. We kregen een super grote pizza. Echt niet te geloven! Zelfs een gemiddelde jongen krijgt die niet op! Daarna hebben we bij Camiel en Luc nog spelletjes gespeeld: ‘Wie ben ik?!’ en ‘zenuwen’. Dit was weer erg gezellig.

Donderdag hadden we vrij. We hebben weer vlijtig huiswerk gemaakt om vervolgens om 19.00 uur een echte bevalling te mogen zien. Echt super vet dat wij hierbij mochten zijn. Het meisje heette ‘Radame’. Nadat de vrouw bevallen was, kwam de nageboorte met de placenta. De arts die bij de bevalling hielp en die tijdens de bevalling ons ook al het een en ander uit had gelegd, vertelde ons ook wat de maternale en de foetale kant van de placenta was. Erg interessant om het nu niet eens in de boeken te zien en te lezen, maar om het gewoon te zien!
Hierna zijn we weer naar huis gegaan, hebben we nog een beetje huiswerk gemaakt en zijn daarna lekker ons bedje ingekropen. Wat een dag!

Vrijdag hadden we tot 16.30 school. Voor de rest hebben we die dag niet zoveel uitgevoerd. Wel hebben we ’s avonds met alle meiden ‘Alles is liefde’ gekeken. Erg toepasselijk nu het bijna Sinterklaas is!

Zaterdag ben ik met Manon, Camiel en Marlou naar Ravenna gegaan: de stad van de mozaïeken. We hebben hier een kerk, de dom en een museum bezocht. Ik vond dit eigenlijk erg saai, maar ik ben toch blij dat ik het gedaan heb. Toen we terugkwamen hoorden we Yannick (die was hier al geweest) dat we eigenlijk naar andere kerken hadden moeten gaan: hier waren heel erg mooie mozaïeken. Wij hadden ook wel een paar mozaïeken in een kerk gezien, maar dat stelde niet zo veel voor. Toch, hebben we ons wel goed vermaakt!
Toen we terugkwamen was er voor ons gekookt: zalm met roomsaus met pasta. Mmm, dat was smullen! Daarna hebben we met z’n allen spelletjes gespeeld, dus we waren allemaal al aardig gezellig toen we op weg gingen naar de Renfe (discotheek). Ook hier was het weer erg gezellig. Wel was ik blij dat ik na deze lange dag eindelijk in mijn bedje langs. De volgende morgen bleek dat Camiel zijn fiets teruggevonden had op het hek. Nu kraakt en piept hij aan alle kanten. Toch was het een zeer geslaagde avond voor iedereen!

Zondag hebben we weer huiswerk gemaakt. Voor de rest is er eigenlijk niet veel bijzonders gebeurd. Wel zijn we op tijd naar bed gegaan. Toen kwam Marlou met het goede idee om toch een aflevering van House te kijken. Deze verleiding kon ik natuurlijk niet weerstaan… Toen de aflevering afgelopen was zijn we toch echt gaan slapen.

Maandag zijn we weer naar school geweest zoals gewoonlijk. Toen we naar school fietsten zagen we de kerstlampjes in de stad hangen. En er staat zelfs een kerstboom op het plein voor de kathedraal! Deze moet alleen nog versierd worden. Op school hebben we na de onderwijsgroep het onderzoek van een pasgeboren baby gezien. Dit was erg leuk om te zien.
Daarna waren we uitgenodigd om curry te eten bij Karlijn en Fieke. Dit was erg lekker. Dit hadden we hier nog niet gegeten. Daarna zijn we bij Camiel en Luc een film gaan kijken. Deze was alleen echt niet leuk, dus we besloten om ons boek uit te gaan lezen. Daarna zijn we lekker vroeg gaan slapen.

Dinsdag hadden we eer ‘lezing’. De vrouw die de lezing gaf, las alles letterlijk van de dia op. Echt erg apart om dit ook een keer meegemaakt te hebben. Toen we terugkwamen in Darsena stond er een pakje voor Marlou van de sint: strooigoed; rietjes, servetjes en ballonnen in sinterklaassfeer; maskertjes, deodorant, kalender met chocolaatjes en nog veel en veel meer lekkers. Volgens mij is Marlou dus erg lief geweest! Daarna hebben we met Luc en Camiel ‘Marley and me’ gekeken. Dit was erg leuk!

Woensdag heb ik mijn persoonlijk formularium (verslag dat ik voor school moest maken ingeleverd). Ook hebben we nog wat geleerd, om vervolgens naar school te gaan om een bevalling te kijken. Toen we eenmaal op school aan kwamen om 18.30 uur (zoals afgesproken) bleek de bevallign niet door te gaan. Beetje jammer, maar goed zoiets is nu eenmaal niet te plannen.

Donderdag zijn we de hele dag naar school geweest. Na de onderwijsgroep hebben Marlou en ik even boodschappen gedaan. Ook hebben we samen gekookt: Fieke, Marlou en ik. Pasta met spinazie, zalm en roomkaas. Lekker!!! Daarna hebben we bij Luc en Camiel ‘Angels en demons’ gekeken. Ook deze was Engels gesproken en niet ondertiteld… Dit was een klein nadeel, maar gelukkig hadden de anderen de film of het boek als een gezien of gelezen en konden zij als vertaler spelen. Erg handig moet ik zeggen. Het was echt een mooie film! Ik denk zelfs dat ik deze film nog wel een keer, maar dat met Nederlandse ondertiteling, wil kijken! En dat zegt heel wat, als ik dat zeg over een film!

Vandaag moesten we om 8 uur op de universiteit zijn! Dat is vroeg, vooral als het nog donker is als je naar buiten kijkt en je ziet dat het heel hard regent. We zouden er met z’n vieren om 8 uur op de universiteit/ziekenhuis zijn. We waren hier netjes op tijd. Twee van ons mochten mee om de keizersnede te zien: Camiel en Fieke gingen mee. Marlou en ik bleven achter. We wisten niet zo goed wat me moesten doen dus we bleven in het halletje voor de operatiekamer staan in de verwachting dat iemand ons zou vertellen wat we moesten doen. Toen na 20 minuten nog steeds niemand iets tegen ons had gezegd, heb ik aan iemand gevraagd wat de bedoeling was. Zij vertelde mij (na overleg) dat we wel een abortus zouden kunnen zien nadat de keizensnede afgelopen zou zijn, om daarna een andere keizersnede te kunnen zien. Super vet dus! Nadat we na een uur de abortie hadden gezien, namen we weer plaats in de wachtkamer. De abortus was trouwens erg indrukwekkend om te zien!
In de wachtkamer was het ook erg leuk om de vaders reactie, en ook die van de opa en oma, bij het zien van het kind of kleinkind. Na een dik half uur kwam een assistente de wachtkamer binnen om ons te vertellen dat we helaas niet mochten meekijken bij de keizersnede omdat deze bij een vrouw met HIV plaats zou vinden. De behandeld arts vond het geen goed idee als er studenten bij deze keizersnede mee zouden kijken. Dit was wel even een tegenvaller, maar we gaan ervan uit dat er nog een gelegenheid komt zodat we alsnog een keizersnede kunnen zien. Na deze mededeling zijn we weer door de stromende regen naar huis gefietst.
Eenmaal doorweekt thuisgekomen hebben we wat warms gedronken, wat geleerd voor de toets, om vervolgens even wat te eten. Daarna moesten we weer door de stromende regen naar het San Giorgio Hospital. Hier zouden we een lezing hebben over ADHD en dyslexia, om daarna een kind met een ziekte te zien. Hier zouden we dan, nadat we hier literatuur over gelezen hadden, een powerpoint van moeten maken.
Toen we na een lange fietstocht dan eindelijk doorweekt in het San Giorgio aan waren gekomen, gingen we naar het zaaltje waar we de lezing zouden krijgen. Zoals gewoonlijk begon de lezing weer veel te laat (45 minuten). Nadat hij klaar was met de lezing kwam hij erachter dat hij de verkeerde lezing had gedaan (je vraagt je toch echt af hoe iemand het voor elkaar krijgt). Een lezing over dyslexie en ADHD had hij niet; hij opende daarom een internetpagina om ons vervolgens om de beurt een stukje van het bestand in het engels voor te laten lezen. Na 2 uur kwam er eindelijk een einde aan de marteling…
We gingen naar de kinderen kijken! Hier had ik wel zin in. Helaas kwamen we niet verder dan een rondleiding door de kamers waarin de kinderen werden behandeld. Beetje jammer was dit ook wel, maar ook hier was niks aan te doen. Na de man bedankt te hebben vertrokken we weer richting huis. Gelukkig was het weer droog, maar helaas nog wel erg koud. Eenmaal thuisgekomen hebben we even geskyped om vervolgens met Luc, Camiel en Anne wraps te eten. Lekker!!
Ik ben net begonnen om ze klaverjassen te leren. Ik ben benieuwd of het gaat lukken. Ook hebben we even ‘gehartenjaagd’. Dit was ook erg leuk moet ik zeggen. Ik moet nu gaan want mijn vriendjes zijn op mij aan het wachten

Dikke knuffel,
Tessa