Mijn eerste kennismaking met India!

Hallo lieve (schoon)familie, vrienden en vriendinnen, kennissen en andere geinteresseerden,

De komende10 weken zullen we weer geregeld verhaaltjes op het internet verschijnen over de avonturen die ik in het buitenland beleef. Alweer 3 jaar geleden heb ik deze website aangemaakt vanwege het volgen van het blok gynaecologie in Ferrara (Italië), samen met 9 andere studenten. Vorig jaar heb ik deze aangevuld met mijn belevenissen in Örebro (Zweden), en nu zal ik deze aanvullen en waarschijnlijk ook afsluiten met mijn grootste avontuur tot op heden: 10 weken naar Manipal (India).

Ik zal hier eerste genieten van een weekje vakantie om bij te komen van de reis, waarna ik 2 weken in de kliniek op de afdeling gynaecologie zal meelopen. Ik zal dan slapen op de campus van de universiteit, waar ik hopelijk gezellige mensen leer kennen! Daarna reis ik naar het Noorden, om daar samen met Kenny, m’n zus (Ellen) en haar vriend (Frank) en m’n ouders (Astrid en Jean-Marie) 3 weken deel te nemen aan een groepsreis: 1,5 weken trekken we door Noord-India en de overige 1,5 week zullen we naar Nepal gaan, met als hoogtepunt natuurlijk de Himalaya. Daarna zal ik weer terugkeren naar Manipal om de laatste 4 weken van mijn co-schap te lopen.

Aangezien in vorige week nog toetsweek had van mijn vorige co-schap, was het de laatste week voor vertrek een strakke planning, om zo goed en kwaad als mogelijk afscheid te nemen van vrienden/vriendinnen, (schoon)familie, trampolinespringgroep, enz (jullie dus!). Gelukkig was er ook tijd voor leuke dingen: wandelen, uiteten, en misschien wel het fijnste: gewoon even niks. Maar uiteindelijk wordt het dan toch zondagavond, wetende dat de dag erna om 3.30u de wekker zal gaan. Je zult wel begrijpen dat ik die nacht geen oog heb dichtgedaan!

Even wat informatie over Manipal:
- Het is hier momenteel 33 graden!!!
- Het is hier 4,5uur later
- Ze rijden hier aan de andere kant van de weg
- De meest voorkomende boom is de palmboom =)
- Sommige Indiërs praten Engels, maar dan wel met een heftig accent

Manipal:
- Studentenstadje
- het ligt in de provincie Karnataka in India
- Het dichtstbijzijnde strand ligt op 7km
- 15.000 inwoners
- De dichtstbijzijnde stad is op 5km afstand

Reis van Sittard (4.30u)  Amsterdam  Bombai  Mangalore  Manipal (14.00u plaatselijke tijd)
Een reis van 30 uur, all by myself. Het zal je dan ook niet verbazen dat ik hier best wel tegen opzag. Gelukkig hielp Kenny mij een handje... Hij zou de wekker zetten, maar op de een of andere manier ging die niet af, waardoor de reis met een behoorlijk adrenaline gehalte begon, waardoor er geen tijd voor een emotioneel afscheid was. Ook wel fijn: bedankt Kennemans! We hadden gelukkig een marge van 1-1,5 uur ingepland, en aangezien de rest van de reis zonder tegenslagen verliep, kwam ik, samen met papa en mama, op tijd op Schiphol aan.

En toen kon mijn avontuur beginnen. De vlucht naar Bombai verliep voorspoedig: om 23.30u kwam ik daar aan. Gelukkig had ik aardige buren in het vliegtuig, die ook een Bombai een overstap moesten maken. We moesten namelijk vanaf het vliegveld waar we aankwamen met een bus naar een andere vliegveld ook in Bombai): iets wat ik zelf iet snel bedacht had! Eenmaal op dit vliegveld aangekomen ging in op zoek naar een slaapplek aangezien ik hier 9 uur moest wachten op mijn volgende vlucht. Ik begon op een stoel, daarna op de grond en uiteindelijk heb ik met lichtelijk geweld een bedje kunnen veroveren. Veel geslapen heb ik in ieder geval niet!
Ook de vlucht van Mangalore naar Manipal verliep voorspoedig, behalve dan de vertraging van 45 minuten! Eindelijk was ik dan bijna waar ik zijn moest. Nu nog op zoek naar mijn koffer en daarna naar een meneer zie mij op zou komen halen op het vliegveld en naar mijn hotel in Mangalore zou brengen. Na hem gebeld te hebben en nog een uur vertraging, kwam de meneer er eindelijk aan en maakte ik kennis met het afschuwelijk chaotische en toeterende verkeer en niet te vergeten de gaten/kraters in de weg!

Om 14.00u plaatselijke tijd (10.30u) was ik dan eindelijk gearriveerd in mijn hotel. Hehe, eindelijk een bed! Ik ben dan ook meteen als een blok in slaap gevallen.

Toen ik eenmaal wakker was heb ik me lekker gedouched (lees: koude douche...), en me klaargemaakt om de stad te verkennen! Aangezien hier werkelijk niemand blank is, ben ik een soort van lopende attractie: toen er een schoolbus langskwam, keken al die kindjes me verbaasd aan! Whaha!

Ik heb toen kennisgemaakt met mijn begeleider op de universiteit en heb andere afspraken gemaakt. Ook hebben zij mij in contact gebracht met de andere Nederlandse studenten hier, waarna ik ’s avonds met hun samen ben gaan uiteten, iets wat ik hier 3x/dag ga doen. We bestelde een soort rijsttafel met vanalles en nog wat. Uiteindelijke kosten: 125rs/persoon 1,75 euro! Nice! Daarna zijn we riksja naar een ijssalon gegaan: heerlijk! Daarna ben ik op tijd mijn bedje ingedoken en heb ongeveer 12 uur geslapen: dat doet een mens goed!

Vandaag heb ik een simkaart geregeld: voor nog geen 5 euro per maand kun je hier 150 minuten bellen + 2gb internet. Ook hier blijkt weer gauw in wat voor een bureaucratisch land ik terecht ben gekomen. Zo moet ik hier een kopie van zowel mijn paspoort als mijn visum afgeven + een pasfoto + een hele lijst invullen met mijn gegevens (wel 3x het paspoort nr, dit terwijl de dus de kopie van mijn paspoort hebben  vreemd!) + de gegevens van een contactpersoon (sorry Kenny!). Na een dik uur heb ik dan eindelijk mijn sim-kaart: jeej! Helaas moet ik eerst tot 20.00u vanavond wachten totdat deze geactiveerd is voordat internet erop kan zetten. Dat moet dan maar tot morgen wachten!
Daarna heb ik kennisgemaakt met het ziekenhuis waar ik zal gaan werken en met enkele doktoren. Ook heb ik de kosten voor het hostel betaald. Al met al koste dit mij 5 uur!!!

’s Middags ben ik samen met mede co-assistenten (in het vervolg zal ik dit afkorten met mede-co’s) gaan lunchen en we hebben afgesproken vanavond bij een Maleisisch restaurant te gaan eten met zn allen. Tot nu toe heb ik 7 mede-co’s ontmoet. Ze eten tussen de middag en elke avond samen en ook plannen ze uitstapjes samen: helemaal super!

Ow wat ik nog even kwijt moet is de mentaliteit van de mensen hier. Ik ben hier namelijk echt van geschrokken. Hetbegon al op het vliegveld waar ze je gewoon aan de kant duwen zodat zij aan de band kunnen staan, om te kijken of hun koffer eraan komt. Ook maken ze allemaal vieze geluiden en spugen ze veel. Ook vind ik de mensen niet echt behulpzaam in vergelijking met andere landen waar ik ben geweest. Beetje een tegenvaller dus!

Nou dat was alweer mijn eerste verhaaltje! Tot snel!

Tessa