De bergtocht, het ziekenhuis en bijna vakantie!
Door: Tessa
Blijf op de hoogte en volg Tessa
12 December 2012 | India, Manipala
Hallo lieve lezers!
Ondertussen zit ik alweer in mijn derde week hier: wat vliegt de tijd! Dit betekent trouwens ook dat ik zondag mijn liever familie en vriend weer zie. Wat kijk ik daar naar uit. Wel jammer is dat de studenten die hier nu zitten vrijwel allemaal weg zijn wanneer ik terug kom van mijn/onze reis in het Noorden. Maar zoals ik ondertussen al meerdere malen geleerd heb, is dat afscheid nemen nu eenmaal bij het leven hoort!
In het ziekenhuis heb ik ondertussen mijn weg gevonden. Mijn dag begint meestal om 9.30u (maandag wel al om 8,15u). Ik ben dan tot 12u/13.30u aanwezig waarna er pauze is tot 14.30u. Soms lunch ik in de foodcourt samen met de andere studenten; een andere keer lekker op mn kamertje. Om 15.30u wordt ik vervolgens weer in het ziekenhuis verwacht tot een uur of 16.30u. Het leven van een co-ass is zwaaaaaar hoor (‘’Ik heb een heeeeeel zwaar leven, nee echt waar…’’).
Ik sta op op verschillende afdelingen in het ziekenhuis: de poli, de echo-kamer, de operatiekamer, de bevalingsruimte (helaas nog geen bevalling gezien), en op een post in een klein dorpje voor mensen die de kosten van het normale ziekenhuis niet kunnen betalen (minimale zorg). Ook zal ik na mijn vakantie 1 week naar Udupi (grotere stad hier in de buurt) gaan en 1 week naar Karkala. Daarnaast is er 1x per dag een class waarbij de arts-assistenten een presentatie geven. Hoewel het engels voor mij nog steeds half chinees is, begrijp ik wel dat ze door de professor flink de grond in geboord worden, waarna ze door een mede- arts-assistenten uitgelachen worden… Heel vreemd. ‘’Are you kidding me? Where is the clinical presentation?!’’ Komt een andere professor binnen: ‘’Look how stupid: no clinical presentation.’’ Waarna ze vervolgens hard beginnen te lachen. Ik heb dus ook echt te doen met de presenterende student…
In het ziekenhuis ben ik er inmiddels achter dat ik gewoon moet vragen of ik ook mag voelen aan de buik van een zwanger nog een vaginaal toucher mag doen, en dat het dan vaak mag. Zo heb ik gisteren voor het eerst een baby in de buik gevoeld, waarna ik vervolgens de ligging heb bepaald. Ook kon ik voelen hoe ver het hoofdje ingedaald was en of het beweegbaar of reeds vast in het bekken zat. Daarna kon ik ook naar het hartje van de foetus luisteren: het is allemaal zoooo mooi! Nooit gedacht dat me dit zo zou raken. Ik zou bijna zelf zwanger willen worden…
Daarnaast ben ik dit weekend weer op pad gegaan. Dit keer niet met Puck, maar met 5 andere Nederlandse studenten (geen uit Maastricht). We zijn naar Wayanad geweest, een gebied dat bekend staat om zijn mooie berglandschap. We namen vrijdag om 18.00u de trein naar Kalpetta om daar vervolgens om 0.00u ons bed in te kruipen. De dag erna gaat om 6.30u de wekken, waangezien we om 7.30 de bus hebben om naar Calicut te gaan waar het avontuur op ons staat te wachten: het beklimmen van een berg van 2100m hoog. Gaat dat wel lukken?!?
Na een reis van 2 uur komen we aan in Calicut en reizen we naar ons hotel. Helaas komen we ook hier weer in aanraken met de bureaucratie van India. Een van de studenten heeft namelijk zijn paspoort niet bij zich (wel een kopie hoor…), waardoor hij niet in het hotel mag slapen. Een uitstapje naar de politie en 2 uur later, hebben we een andere hotel gevonden dat hier geen probleem van maakt. Gelukkig, dat is dan ook weer geregeld!
Door de vertraging kunnen we niet meer aan de klim beginnen: we zullen deze uitstellen naar zondag. Vandaag gaan we naar een meer een paar kilometer verderop. Heel bijzonder was het meer niet, maar het is toch wel erg lekker om relaxed aan een meer een cola’tje te drinken, terwijl je apen ziet rennen! Ook zie ik hier mega-spinnenwebben (en de daarbij horende spinnen…) en …. Een OLIFANT! Yeah!
Bij terugkomst kan ik niemand strikken om mee te gaan winkelen (iedereen is kapot van de reis, of zal het toch een andere reden zijn?), dus ik besluit alleen te gaan. Je kunt hier namelijk leuke stoffen kopen en dan vervolgens kleding op maat laten maten. Dat wil ik natuurlijk wel proberen! Helaas vind ik geen leuke stoffen, maar vrijdag ga ik naar Udupi (de grotere stad in de buurt van Manipal) om daar een stofje ut te zoeken. Ik ben benieuwd!
De volgende morgen moeten we helaas weer vroeg op: om 7.00u vertrekt onze prive-jeep. Ik zeg: laat die bergen maar komen! Samen met onze gids beginnen we aan de klim terwijl we genieten van het steeds mooier wordende uitzicht. Aangezien het best warm is en ik geen geoefende wandelaarster ben, was het best nog een uitdaging! Maar naar 2,5 uur flink zweten, bereiken we dan uiteindelijk te top. Wat een heerlijk gevoel geeft dat. Vooral als je op een steen gaan zitten met een frisse bries door je haren met een prachtig uitzicht (zie foto!). Na een half uurtje te hebben genoten, gaan we in een sneltreinvaart terug naar beneden: <1 uur zitten we alweer in de jeep terug naar Calicut! Wat was dit mooi zeg!!
Maandag worden we helaas weer in het ziekenhuis verwacht. Mijn laatste weekje voor mijn vakantie: spannend! Vandaag (woensdag) zal ik dan ook beginnen met het inpakken van mijn koffer en het opruimen van mijn kamer. Donderdag gaan we met zijn allen uit, om zo een mooi einde te breien aan onze tijd samen: bedankt allemaal! Vrijdag ga ik dan naar Udupi met Ellen (een andere co-ass hier) en zaterdag is het dan zo ver: op naar Jaipur waar ik mijn thuisfront weer ga zien. Ik heb er zin in!
Oh voor ik het vergeet: ik ben voor de eerste keer uit geweest in Manipal in de Remix. Wat een grap! De jongens gaan hier helemaal uit hun dak; de meisjes gillen vooral. Ondertussen staan wij op onze blote voeten om 21.30u (!) ook los te gaan(niks is te gek in vergelijking met de Indiers!). Om 22.45u gaan moeten we weer snel naar huis omdat we anders een boete aan het hostel moeten betalen. Zelfs in het weekend moeten we om 23.00u binnen zijn: strenge ouders zijn er niks bij!
We zullen 1,5 week in Noord-India rondtrekken, en 1,5 week Nepal verkennen. Papa heeft de reisinformatie van Shoestring verder uitgewerkt, dus we zijn er he-le-maal klaar voor! De komende maand zullen jullie dan ook niks van mij vernemen op de blog. Dus voor iedereen alvast een hele fijne kerst en een gezond 2013 toegewenst!
Veel liefs en voor wilt een knuffel,
Tessa
Ondertussen zit ik alweer in mijn derde week hier: wat vliegt de tijd! Dit betekent trouwens ook dat ik zondag mijn liever familie en vriend weer zie. Wat kijk ik daar naar uit. Wel jammer is dat de studenten die hier nu zitten vrijwel allemaal weg zijn wanneer ik terug kom van mijn/onze reis in het Noorden. Maar zoals ik ondertussen al meerdere malen geleerd heb, is dat afscheid nemen nu eenmaal bij het leven hoort!
In het ziekenhuis heb ik ondertussen mijn weg gevonden. Mijn dag begint meestal om 9.30u (maandag wel al om 8,15u). Ik ben dan tot 12u/13.30u aanwezig waarna er pauze is tot 14.30u. Soms lunch ik in de foodcourt samen met de andere studenten; een andere keer lekker op mn kamertje. Om 15.30u wordt ik vervolgens weer in het ziekenhuis verwacht tot een uur of 16.30u. Het leven van een co-ass is zwaaaaaar hoor (‘’Ik heb een heeeeeel zwaar leven, nee echt waar…’’).
Ik sta op op verschillende afdelingen in het ziekenhuis: de poli, de echo-kamer, de operatiekamer, de bevalingsruimte (helaas nog geen bevalling gezien), en op een post in een klein dorpje voor mensen die de kosten van het normale ziekenhuis niet kunnen betalen (minimale zorg). Ook zal ik na mijn vakantie 1 week naar Udupi (grotere stad hier in de buurt) gaan en 1 week naar Karkala. Daarnaast is er 1x per dag een class waarbij de arts-assistenten een presentatie geven. Hoewel het engels voor mij nog steeds half chinees is, begrijp ik wel dat ze door de professor flink de grond in geboord worden, waarna ze door een mede- arts-assistenten uitgelachen worden… Heel vreemd. ‘’Are you kidding me? Where is the clinical presentation?!’’ Komt een andere professor binnen: ‘’Look how stupid: no clinical presentation.’’ Waarna ze vervolgens hard beginnen te lachen. Ik heb dus ook echt te doen met de presenterende student…
In het ziekenhuis ben ik er inmiddels achter dat ik gewoon moet vragen of ik ook mag voelen aan de buik van een zwanger nog een vaginaal toucher mag doen, en dat het dan vaak mag. Zo heb ik gisteren voor het eerst een baby in de buik gevoeld, waarna ik vervolgens de ligging heb bepaald. Ook kon ik voelen hoe ver het hoofdje ingedaald was en of het beweegbaar of reeds vast in het bekken zat. Daarna kon ik ook naar het hartje van de foetus luisteren: het is allemaal zoooo mooi! Nooit gedacht dat me dit zo zou raken. Ik zou bijna zelf zwanger willen worden…
Daarnaast ben ik dit weekend weer op pad gegaan. Dit keer niet met Puck, maar met 5 andere Nederlandse studenten (geen uit Maastricht). We zijn naar Wayanad geweest, een gebied dat bekend staat om zijn mooie berglandschap. We namen vrijdag om 18.00u de trein naar Kalpetta om daar vervolgens om 0.00u ons bed in te kruipen. De dag erna gaat om 6.30u de wekken, waangezien we om 7.30 de bus hebben om naar Calicut te gaan waar het avontuur op ons staat te wachten: het beklimmen van een berg van 2100m hoog. Gaat dat wel lukken?!?
Na een reis van 2 uur komen we aan in Calicut en reizen we naar ons hotel. Helaas komen we ook hier weer in aanraken met de bureaucratie van India. Een van de studenten heeft namelijk zijn paspoort niet bij zich (wel een kopie hoor…), waardoor hij niet in het hotel mag slapen. Een uitstapje naar de politie en 2 uur later, hebben we een andere hotel gevonden dat hier geen probleem van maakt. Gelukkig, dat is dan ook weer geregeld!
Door de vertraging kunnen we niet meer aan de klim beginnen: we zullen deze uitstellen naar zondag. Vandaag gaan we naar een meer een paar kilometer verderop. Heel bijzonder was het meer niet, maar het is toch wel erg lekker om relaxed aan een meer een cola’tje te drinken, terwijl je apen ziet rennen! Ook zie ik hier mega-spinnenwebben (en de daarbij horende spinnen…) en …. Een OLIFANT! Yeah!
Bij terugkomst kan ik niemand strikken om mee te gaan winkelen (iedereen is kapot van de reis, of zal het toch een andere reden zijn?), dus ik besluit alleen te gaan. Je kunt hier namelijk leuke stoffen kopen en dan vervolgens kleding op maat laten maten. Dat wil ik natuurlijk wel proberen! Helaas vind ik geen leuke stoffen, maar vrijdag ga ik naar Udupi (de grotere stad in de buurt van Manipal) om daar een stofje ut te zoeken. Ik ben benieuwd!
De volgende morgen moeten we helaas weer vroeg op: om 7.00u vertrekt onze prive-jeep. Ik zeg: laat die bergen maar komen! Samen met onze gids beginnen we aan de klim terwijl we genieten van het steeds mooier wordende uitzicht. Aangezien het best warm is en ik geen geoefende wandelaarster ben, was het best nog een uitdaging! Maar naar 2,5 uur flink zweten, bereiken we dan uiteindelijk te top. Wat een heerlijk gevoel geeft dat. Vooral als je op een steen gaan zitten met een frisse bries door je haren met een prachtig uitzicht (zie foto!). Na een half uurtje te hebben genoten, gaan we in een sneltreinvaart terug naar beneden: <1 uur zitten we alweer in de jeep terug naar Calicut! Wat was dit mooi zeg!!
Maandag worden we helaas weer in het ziekenhuis verwacht. Mijn laatste weekje voor mijn vakantie: spannend! Vandaag (woensdag) zal ik dan ook beginnen met het inpakken van mijn koffer en het opruimen van mijn kamer. Donderdag gaan we met zijn allen uit, om zo een mooi einde te breien aan onze tijd samen: bedankt allemaal! Vrijdag ga ik dan naar Udupi met Ellen (een andere co-ass hier) en zaterdag is het dan zo ver: op naar Jaipur waar ik mijn thuisfront weer ga zien. Ik heb er zin in!
Oh voor ik het vergeet: ik ben voor de eerste keer uit geweest in Manipal in de Remix. Wat een grap! De jongens gaan hier helemaal uit hun dak; de meisjes gillen vooral. Ondertussen staan wij op onze blote voeten om 21.30u (!) ook los te gaan(niks is te gek in vergelijking met de Indiers!). Om 22.45u gaan moeten we weer snel naar huis omdat we anders een boete aan het hostel moeten betalen. Zelfs in het weekend moeten we om 23.00u binnen zijn: strenge ouders zijn er niks bij!
We zullen 1,5 week in Noord-India rondtrekken, en 1,5 week Nepal verkennen. Papa heeft de reisinformatie van Shoestring verder uitgewerkt, dus we zijn er he-le-maal klaar voor! De komende maand zullen jullie dan ook niks van mij vernemen op de blog. Dus voor iedereen alvast een hele fijne kerst en een gezond 2013 toegewenst!
Veel liefs en voor wilt een knuffel,
Tessa
-
12 December 2012 - 07:32
Petra:
Hey!
Leuk verhaaltje alweer:). Geniet van de reis! Hele fijne vakantie, kerst en oud&nieuw gewenst, ook aan je familie!
Liefs -
12 December 2012 - 08:37
Jean-marie:
Hoi Tessa
Tja als ik jou rapportages zo lees dan heb je al bijna 3 weken vakantie achter terug. Of vertel je alleen maar de mooie dingen ?
Als ik lees dat je nu zelf al bijna moeder wenst te worden, moet ik- en wellicht Kenny ook- toch even mijn keel schrapen. Ik krijg nu opa-gedachtes die tot nu toe erg ver weg waren opgeborgen.
Overigens roept dat mooie herinneringen op. De zwangerschapsperiode en de bevalling zijn gebeurtenissen die bij mij nog zeer helder op mijn netvlies staan; onbeschrijflijk indrukwekkend en extreem emotioneel. Mijn eigen ik en met name mijn eigen emoties heb ik toen pas echter leren kennen.Ik werd toen plotseling erg klein. Dat was gewoon fantastisch.
Als ik dan nu lees dat je daar kleren laat maken dan vraag ik me gelet op bovenstaande af of dat een huwelijksjurk en babykleren worden ? Dat wordt dan een extra leuke vakantie...........
Als ik die werktijden lees , dan is i.t.t. Nederland de arbeidstijdenwet echt overbodig voor het ziekenhuispersoneel. Ik ben benieuwd of ze het woord overspannen kennen.
Vandaag gaan we ook onze koffers inpakken,de laatste boodschappen doen,nog even Opa en Bomma (en de rest) bezoeken en dan............. Tot zondag.
je trotse vader
-
12 December 2012 - 12:45
Kenny:
Beste Tessa,
Afgelopen week hebben wij vergadering van "de grote Optoch" gehad en we hebben naar aanleiding van jou verhaaltjes besloten dat jij met alle goedkope stoffen in India de pakken laat maken
Wat betreft het zwanger worden, heb ik niet alleen mijn keel geschraapt, maar heb ook mijn hele 'hebben en houwen' van de grond moeten rapen, omdat ik van mijn stoel viel.
In ieder geval nog veel plezier daar in je laatste week.
Tot zondag -
12 December 2012 - 13:38
Tessa 2:
Hee Tessie,
ik heb je blog toch maar ff snel tussen de lessen door gelezen, had geen zin om te wachten tot vanavond! ;)
Klinkt weer als een hele leuke week! Vooral het weekend lijkt me echt fantastisch, aan de foto's te zien!
Ook leuk dat je veel betrokken wordt in het ziekenhuis! Maar laat die moedergevoelens nog maar even achter in India! ;)
Ik denk dat ik mijn studie maar opgeef en geneeskunde in India ga studeren, wat een relaxte werktijden! En daarbij is het weertje wel echt even een héél stuk beter dan hier!
Heel erg veel plezier alvast met je ouders, zus, frank en natuurlijk kenny! Maak veel foto's, dan kunnen wij ook een beetje meegenieten van jullie mooie reis! En natuurlijk ook voor jullie een hele fijne (lekker warme) kerst gewenst en een gelukkig nieuwjaar! Maar we whatsappen,mailen of skypen nog wel even voordat jullie aan de reis beginnen! :)
Succes nog deze week en vooral veel plezier!
Liefs Tessa 2 -
12 December 2012 - 18:28
Erwin:
Hoi Tessa,
wat maak je weer mooie en leuke avonturen mee.
Dat bergbeklimmen is best zwaar, he? Maar wel met meestal mooi uitzicht. Dat hebben we hier in NL niet.
Succes verder met je stage.
Heeeel veel plezier met je familie in Jaipur en Nepal.
Geniet er maar van.
Erwin -
12 December 2012 - 19:32
Evelien:
Hee Tessa!
Wat leuk om weer een verhaaltje van jou te lezen. Wat heb je weer veel leuke en bijzondere mee mogen maken;) Dat bergbeklimmen lijkt mij ook echt mooi aan de foto's te zien.
Fijn dat het werk in het ziekenhuis ook goed bevalt! En ja, laat die moedergevoelens nog maar even achterwege (zou wel leuk zijn; tante Evelien :P) haha.
Ik wens jou, en natuurlijk Kenny, je pap, mam, Ellen en Frank een fantastische vakantie toe!
En alvast de beste wensen voor het nieuwe jaar!
Lieve groetjes,
Evelien
-
12 December 2012 - 20:36
Yvonne:
Hey Tessa,
wat n avontuur, geweldig, ik hoor het je nog zeggen. Zwanger, gynaecololgie, bevallingen, iek, eng. En nu??? Ik moet je vader gelijk geven, het is een hele mooie byzondere tijd, maar................. dat kan altijd nog. Geniet daar nog maar, hele fijne kerstdagen en wees niet ongerust, ik heb Kenny net nog gezien en hij is de schrik wel weer te boven, denk ik, (of had hij daaom de hulp van zijn broer ingeroepen??)haha. groetjes -
12 December 2012 - 20:39
Marlou:
Hee Tessa!
Nou nou, klinkt hartstikke leuk allemaal!
Je maakt er wat mee, ben jaloers!
Heel veel plezier komende weken met je familie en Kenny!
Ook fijne feestdagen en een gelukkig 2013!!
XX Marlou -
12 December 2012 - 20:49
Astrid E.:
Hey Tessa,
weer genoten van je verslag! Heerlijk, net alsof ik erbij ben...Heb me scheefgelachen bij je moederwens! JM en Astrid...opa en oma. Tja, why not! Wat een geknuffel zou dat worden.
Nee meid, die tijd komt echt nog wel, maar eerst nog je studie, dan werk, veel reizen uitgaan en noem maar op. Mét kids gaat dat een stuk moeilijker!
Heel fijn dat jullie elkaar binnenkort weer zien en samen vakantie vieren. Jámmer dat we zo lang je verhalen moeten missen.
Wij wensen jullie allemaal een heel fijne vakantie en fijne feestdagen. Tot volgend jaar!
Liefs, fam. Elands -
12 December 2012 - 23:15
De Janssens:
Hey Tessa,
Het is weer genieten met jouw verhalen zeg. Ik sanp wel dat je het er helemaal geweldig vindt. Hele bijzondere gevoelens die blijkbaar boven komen en wertijden waar je ''U'' tegen zegt. Dat wordt echt afkicken als je weer terug in ons landje bent. Geniet straks van je vakantie, van Kenny en the family en tot lezens. Groetjes uit een hartstikke koud Geleen, de Janssens -
15 December 2012 - 12:55
Jos Grootjans:
Hey Tessa!
Wat een verhalen zeg. Je hebt wel een heeeel zwaaaar leven als co-assistent :) De helft van de tijd lag ik dubbel van het lachen, zeker tijdens je vorige verslag! De situaties in een compleet andere cultuur kunnen vaak lachwekkend zijn, heb ik begrepen. Die kevers en spinnen klinken overigens niet om te lachen.
Veel plezier tijdens je vakantie! En uiteraard een vrolijk kerstfeest en een gelukkig nieuwjaar :)
Groetjes,
Jos. -
16 December 2012 - 12:01
Wieke:
Ohhh Tessa dat klinkt goed!! :)
Echt zo fijn dat je het zo naar je zin hebt en allemaal mooie ervaringen mag beleven!
Bovenop de bergtop zitten en voor het eerst een kindje in een buik voelen zitten.. hoe uniek! :)
Heel veel plezier met z'n allen op vakantie!
Liefs Wieke -
08 Januari 2013 - 18:16
Zyra:
He Tessa,
Waaaw wat een reis!
Af en toe lees ik een verhaal,
Je schrijft erg leuk trouwens :)
Echt super om gevarieerd werk te doen & Al helemaal in zo'n cultuur.
Ik wil je nog heel veel succes en plezier wensen!
Voor je het weet is het alweer voorbij;)
Btw: zitten op een olifant, super leuk!
Kus van Zyra -xxx-
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
